Ik had altijd een beetje moeite met de herfst. Zomer voorbij, winter in aantocht. Dat is wat in het kort de herfst voor mij betekende. Maar daar begin ik vanaf te stappen. Zomer voorbij vind ik nog steeds jammer. Winter word ik nog steeds niet gelukkig van. Maar de herfst zelf, die heeft wel charme. De natuur zegt als het ware, vertraag! Schud het oude af! En kijk eens hoe mooi dat kan zijn...En dat kost niets. Gewoon om je heen kijken.
De vijgenboom in het gezamenlijke moestuintje wordt steeds groter. En hij lijkt wel ieder jaar zekerder van zichzelf. "Kijk eens wat ik kan! Pak maar, en eet maar lekker op." Dankjewel vijgenboom. Het zachte weer laat de bijen nog vliegen, maar straks gaan ze hun welverdiende winterrust in, en daarmee ik ook.
Herfstbokbier. Helpt ook. Ik zou liegen als ik zei dat het niet zo was:-)
Vrolijk ben ik er niet onder. Melancholisch eerder. Maar ondanks dat geniet ik toch... het hoort erbij. In de natuur, in je leven. In alles. Vrolijk kan niet altijd. En dit is wel een goed moment voor niet vrolijk.
In het voorjaar zit iedereen zich te verheugen op wat komen gaat, zit jij daar een beetje niet vrolijk te zijn... In de zomer niet vrolijk is naar, want dan is iedereen zo vrolijk en jij niet. In de winter, argh, dan niet vrolijk is het recept voor depressie. Bij mij dan. Maar in de herfst... ach, dan is het wel gepast. En er is altijd nog herfstbok. Oh, dat had ik al gezegd...proost!
Deze gastblog is geschreven door Saskia, 1 x per 2 weken schrijft Saskia een gastblog op zaterdag.
Een reactie posten